Գավառ քաղաքը գտնվում է Գեղամա լեռնաշղթայի արևելյան լանջին, Գավառագետի ստորին հոսանքի ավազանում: Քաղաքն ընդգրկում է 8 քկմ տարածք, ծովի մակերևույթից բարձր է 2000մ, հեռավորությունը Երևանից` 98կմ:
Բնակավայրի տարածքում մարդու բնակության ժամանակաշրջանը – Միջին քարի դարում սառցադաշտերի վերացումով բացվեցին անկենդան հսկայական տարածություններ: Սառույցից ազատված տարածքները ծածկվեցին լայնատերև անտառներով: Այդ վայրերից էր Գեղարքունիքը: Մարդը Սևանա լճի ավազանում հայտնվեց, երբ տիրապետում էր կրակին, գիտեր պատրաստել տեգեր, նիզակներ, կենցաղային այլ պարզունակ իրեր: Իր սնունդը հայթայթում էր որսորդությամբ և կատարում էր արհեստական կացարանի կառուցման առաջին փորձերը: Դա կիսաշրջանաձև շինություն էր` բնական քարայրի մուտքի առջև: Այդպիսի կացարանի հետքեր պահպանվել են մեր քաղաքի բնակելի տարածքում` Բերդի գլուխ կոչված վայրում, բնական խոր քարանձավի առջև: Դա վկայում է, որ մարդը քաղաքի տարածքում բնակվել է վաղ Նեոլիթի ժամանակաշրջանում: Զարգացած Էնեոլիթի ժամանակաշրջանում Բերդի գլուխ կոչված վայրում բնակվել է մի ցեղ, որը տիրապետել է նետ ու աղեղին, կարողացել է քարե կացարան կառուցել, աշխատանքային գործիքներ պատրաստել և վարել նստակյաց կյանք: