Մի անգամ Իկար անունով գոճին եկավ Կախարդական աղբյուրի մոտ եւ խնդրեց, որ նա կատարի իր ցանկությունը։ Գոճին վաղուց էր երազում թռչել սովորել։ Իզուր չէր, որ նրա անունը Իկար էր։
— Եթե շատ ես ուզում, կարող եմ այնպես անել, որ դու թռչես,— ասաց Կախարդական աղբյուրը։— Բայց դրա համար նախ քեզ պետք է դարձնել թռչուն։
— Ոչ, ես ուզում եմ գոճի մնալ։ Գոճի, որը նաեւ թռչել կարողանա,— ասաց Իկարը։
— Բայց գոճիները թռչել չեն կարող,— առարկեց Կախարդական աղբյուրը։
Իկարը շատ վշտացավ ու գնաց տուն։ Ճանապարհին նա մի բանի մասին էր միայն մտածում․ այնուամենայնիվ, ինչպես թռչել սովորել։
Հաջորդ օրը վաղ առավոտյան նա անտառ գնաց եւ յուրաքանչյուր թռչունից մեկական փետուր խնդրեց։ Իհարկե, նրան ոչ ոք չմերժեց։
— Երեւի ուզում ես թռչել սովորե՞լ,— հարցրեցին նրանք։
— Այո,— պատասխանեց Իկարը։
Նա բոլոր փետուրները կապեց իրար, ու հիանալի թեւեր ստացվեցին։ Հետո բարձրացավ ծովափնյա լեռան գագաթը։ Նրա ետեւից լեռան գագաթ բարձրացան կատուն ու մուկը, մի թռչուն եւ երկու ճագար, բզեզների մի մեծ խումբ եւ նույնիսկ մի խխունջ․ բոլորն էլ ուզում էին տեսնել, թե ինչ է լինելու։
Իկարը ամրացրեց թեւերը, թափահարեց ու դանդաղ սավառնեց դեպի վեր։ Այ թե երջանկություն էր։ Հանդիսականներն էլ շատ ուրախացան, իսկ ամենափոքրիկ բզեզիկը քիչ մնաց մեռներ հիացմունքից։
Իկարը բարձրացավ վեր, շատ վեր ու գրեթե հասավ Արեւին։
— Ես խիզախ գոճի եմ,— ինքն իրեն գովեց նա։— Իսկ Կախարդական աղբյուրն ասում էր, թե գոճիները չեն կարող թռչել։ Կարո՛ղ են։
Եվ հենց այդ պահին նա այնքան մոտեցավ արեւին, որ թոկերը, որոնցով կապել էր թեւերը, այրվեցին արեւի ջերմությունից։ Թեւերն ընկան ցած։ Թեւերից հետո էլ՝ գոճին։ Նա մի քանի անգամ գլուխկոնծի տվեց օդում եւ շրմփաց ծովի մեջ։
Խեղճ Իկարը ոտքից գլուխ թրջվեց, բայց լավն այն էր, որ կարողացավ լողալով բարեհաջող ափ հասնել։ Հետո վազեց տուն, մայրիկի մոտ։
— Մի վշտացիր, իմ փոքրիկ Իկար,— ասաց նրան մայրիկը,— Չէ՞ որ դու, այնուամենայնիվ, կարողացար Թ Ռ Չ Ե Լ։
Եվ մայրիկը նրան մուրաբա ու թխվածք տվեց։
Իսկ ընկերները հյուր եկան ու խմբով երգեցին․
Սիրելի Իկար, մեր փոքրիկ գոճի,
Եկել ենք այսօր ձեր տուն՝ խնջույքի․
Մենք պիտի պարենք ու պիտի երգենք,
Մենք պիտի պարենք ու պիտի երգենք,
Եվ թռչող գոճուն մեր գովքը անենք։
Հենց նույն օրը երեկոյան Իկարը այցելեց Կախարդական աղբյուրին։ Եվ նայելով խորը, շատ խորը ջրհորի մեջ, նայելով կլորակ ջրի հայելուն, ասաց․
— Դու իրավացի ես․ գոճիները թռչել չեն կարող։— Եվ այտի վրայով արցունքներ գլորվեցին։
— Գլուխդ բարձր պահիր,— ասաց Կախարդական աղբյուրը։— Համենայն դեպս, կեցցես դու։
Առաջադրանքներ՝
Պամվածքից դուրս գրի՛ր՝
ա․Պատմողական և հարցական նախադասություններ
Պատմողական․ Իկարը շատ վշտացավ ու գնաց տուն։ Ճանապարհին նա մի բանի մասին էր միայն մտածում այնուամենայնիվ, ինչպես թռչել սովորել։
Հարցական․ Ուզում ես թռչել սովորե՞լ
բ․ Հնգական գոյական, ածական, բայ։
Գոյական- փետուր, թռչուն, հայելի, թևեր, կատու
Ածական- մեկական փետուր, հիանալի թևեր, կախարդական աղբյուր, պատասխանեց իկարը, լեռան գագաթ
Բայ- թռչում են, ուզում եմ, մի բանի մասին էր միայն մտածում, բոլոր փետուրները կապեց իրար, ուզում էին տեսնել
գ․ Առանձրացրու պատմության հերոսներին և բնութագրիր նրա մասին։
Գոճի- խիզախ մինչև վերջ պայքարող մի փոքրիկ խոզուկ
Գոճիի մայրիկ- հոգատար բարեսիրտ և աշխատասեր մայր
Կախարդական աղբյուր- ինձ թվում է որ կախարդական աղբյուրը գոչի հանդեպ անտարբեր էր և միտեսակ նա չեր ուզում գոճիին օգնել